Səlim Müslümov 4 rayon və şəhər üzrə vətəndaşları qəbul edib

Nazir: “Bu il müharibə əlilləri və şəhid ailələrinə 1031 ədəd mənzil və gözdən əlilliyi olan şəxslər üçün çoxmənzilli yaşayış binası  istifadəyə veriləcək”

 Növbədə olan müharibə əlilləri və şəhid ailələrini mənzillə təmin etmək məqsədi ilə ayrılan ilkin vəsait hesabına bu il  ümumilikdə 1031 ədəd mənzilin bu kateqoriyadan olan şəxslərə verilməsi nəzərdə tutulur. Bu barədə Azərbaycan Respublikasının əmək və əhalinin sosial müdafiəsi naziri Səlim Müslümov yanvarın 30-da nazirliyin Abşeron rayon əhalinin sosial müdafiəsi mərkəzinin (ƏSMM) inzibati binasında vətəndaşları qəbul edərkən məlumat verib. 

“Məişət evi”ndə məişət dərdi

“Oğlanlarım məktəbi atıb hamballıq edirlər”

Tərk edilmiş xarabalığı xatırladan bina... Çat vermiş, hər an uçmağa hazır olan divarlar... Nəmişlikdən kif bağlamış tavanlar... Yeridikcə yırtıq-deşiyi ayaq büdrədən döşəmələr... Mingəçevirdə sovet dönəmindən “Məişət evi” kimi tanınan bu məkanda məskunlaşan məcburi köçkünlər hər gün üzləşdikləri bu mənzərədən təngə gəldiklərini deyirlər. 

Bu çətin şəraitdə iki oğulu ilə bir otağa sığınan Rəsmiyyə Abdullayeva heç olmasa bircə gün rahat yaşamaq istəyir.

Bir gün Qubadlıya dönmək arzusu ilə

“Qaçqınlığın imtiyazını görməsək də, tənəsini yaşayırıq”

““Məcburi köçkün” ifadəsinin ağırlığını dərk etmədən bizim nə çəkdiyimizi anlamaq olmaz. Deyirlər, Allah adama daşıya bilməyəcəyi yükü vermir.Amma filankəs “qaçqın”dır sözünü eşitmək doğurdan da böyük dərddir”, - Zeynəb Məmmədova danışır.

Deyir ki, yurd-yuvamızdan didərgin düşməyimiz, başımızı soxmağa yer tapmaq üçün həftələrlə ora-bura baş vurmağımız, müxtəlif bölgələrdə, çətin şəraitdə yaşamağımız onu o qədər yandırmır. Amma “qaçqın” sözünü eşidəndə çox məyus olur. 

2016-ya yönələn ümidlər

“Deyirlər, gələn il bizi Qobudakı yeni qəsəbəyə köçürəcəklər...”

Onlar Rabitə və Nəqliyyat Kollecinin Yasamal rayonunda Abbas Mirzə Şərifzadə küçəsi - 443 ünvanındakı yataqxanasında yaşayırlar. Ətrafdakı zibilliyin, qaranlıq dəhlizlərin, rütubətli mənzillərin fonunda hər şeyə əyləncə kimi baxa bilən uşaqlar yeganə həyat işartısı, ümid mənbəyidir buradakı sakinlər üçün.

Hacıqulu Kərimov Laçın rayonunun Daşlı kəndindəndir, 1993-cü ildən bu yataqxanada məskunlaşıb. Övladları Hafiz və Fəqan 811-ci Laçın alayının tərkibində müharibədə iştirak ediblər. İndi isə özü, həyat yoldaşı, 3 nəvəsi və gəlini ilə bərabər yataqxanadakı bir otaqda yaşamağa çalışır. Məhz çalışır, çünki burda yaşayış üçün heç bir şərait yoxdur: 

“Biz bura gələndən binada qaz yoxdur. Bir müddət əvvəl türklər gəlmişdi. Dedilər ki, bina təmir ediləcək. Amma sonra yataqxana yox, kollecin binasının təmirinə başladılar. Əslində buranı təmir etmək də mümkün deyil. Bu qədər adam burda yaşaya-yaşaya necə təmir aparmaq olar?”

“Vaqon evlərin” sakinləri

“Ərazinin sahibi 20 il səbr edib, indi deyir ki, çıxın...”

Mingəçevirin Sağ Sahil adlanan ərazisində hər tərəfi qamışlıqla əhatə olunmuş səmtsiz bir yerdə gözə yalnız paslanmış bir darvaza görünür. Həmin darvazanın birləşdiyi panel hasarlar isə hər an uça biləcək vəziyyətdədir, neçə yerdən bərkidilmiş dirəklərin ümidinə qalıb. Darvazanın o tayında ev əvəzinə köhnə dəmir vaqonlar düzülüb. Bu vaqonlarda 20 ildən artıqdır ki, Kəlbəcərdən məcburi köçkün düşən üç qardaş məskunlaşıb, öz ailələrilə birgə...

Günü 5 manata mövsümi işlə dolananlar

“Qızımı 4-cü sinifdən, oğlumu 1 yaşından tarlaya gətirirəm”

İşsizliyin hökm sürdüyü cəbhə bölgəsi ərazisində qadınların vəziyyəti daha çətindi. Onlar özlərini və övladlarını dolandırmaq üçün min bir zəhmətə qatlaşdıqlarını deyirlər. 

Tamara Seyidova 8 ildir Ağdam rayonunda yerləşən Kəlbəcər qəsəbəsində məskunlaşıb. Qəsəbə sakinləri Kəlbəcər rayonundan olan məcburi köçkünlər olduğu üçün qəsəbəni də rayonun adı ilə eyniləşdiriblər. 

“İş yoxdur ki, gedib 5 manat qazanasan. Sahələrdə iş olanda bütün qadınlar əlimizə kərtmən alıb işləyirik. O da mövsümi işdir. Qışda işsiz qalırıq. Günümüzə 6 manat verirlər, səhər saat 7-nin yarısında da sahədə olmalıyıq. Gündə 8 saat işləyirik. Pambıq, şəkər çuğunduru, kələm əkirik”.

Müharibə əlili doğmalarının ümidinə qalıb

“Veteran olduğumu 18 ildən sonra sübut elədim...”

“Başımdan yaralananda ilk yardımı Ağdərədə göstərdilər. Sonra isə Göyçaya göndərdilər. Amma burada başıma saplanan qəlpəni çıxara bilmədilər. Ona görə Şəkiyə gəldim. Burada əməliyyatla qəlpəni çıxarandan sonra müalicəmi Mingəçevirdə davam etdirdim. Birtəhər məni ayağa qaldırdılar. Amma artıq orduya yaramırdım”.

Şəhid ailəsi dözülməz vəziyyətdə yaşayır

Qarabağ Azadlıq Təşkilatı İdarə heyətinin üzvü Mahirə Muradova, mətbuat xidmətinin əməkdaşları Əzizə Muradova, Ələsgər Hacıyev Bakı şəhəri, Nizami rayonu, Rüstəm Rüstəmov küç, bina 24, mənzil 58 ünvanında yaşayan şəhid ailəsinə baş çəkiblər. 

Ailə başçısı Səfər Bəyməmməd oğlu Lətifov 1994-cü ilin yanvar ayında Füzuli rayonu ərazisində gedən döyüşlərdə həlak olub. Həyat yoldaşı Sahibə Lətifova bu illər ərzində bütün əziyyətlərə dözüb, övladlarını çətinliklə böyüdüb, hazırda qızı, anası, nəvələri ilə birlikdə (cəmi 5 nəfər) acınacaqlı vəziyyətdə yaşayırlar.