“Evim olmadığına görə ailəm dağıldı, indi Tər-Tərin mərkəzində 3 kvadratmetrlik otaqda
yaşayıram, buna yaşamaq demək
olarsa”, - dərindən ah çəkib bizi qaldığı otağa dəvət
edir. Balaca, pəncərəsindən
içəri gün düşməyən, təmirsiz
və rütübətli daracıq otaqda yaşayır.
Bura otaq demək də mümkün deyil. Ev əşyası yalnız bir çarpayıdan
ibarətdir. Mətbəxi, hamamı hətta
tualeti belə olmayan bu
otaqda sağlamlığını vətənin müdafiəsi üçün itirən Qarabağ müharibəsi əlili İsmayıl İsmayılov yaşayır...
İsmayıl bildirir ki, 2 övlad
atasıdır: “İndi oğlum Naxçıvanda hərbi
xidmətdədir. Evim yoxdur, kirayə ev tutmağa isə imkanım əl vermir. Aldığım pensiya dərmanlarıma çatmır. Evsizlik
üzündən yoldaşım uşaqları
da götürüb atası evinə
gedib”.
İ. İsmayılov deyir ki, 2006-cı
ildən ev növbəsindədir: “Evlər
tikiləndə ilk növbəyə duranlardan biriyəm.
Lakin mənzillər paylananda məlum oldu ki, növbəmi arxaya salıblar. İcra
Hakimiyyətinə etdiyim müraciətlər cavabsız qaldı. Evlərin paylanması üzrə
komissiya isə hər dəfə
bizi aldadır”.
İ.İsmayılovun döyüş yoldaşı
İnqilab Sultanov 7 nəfərlik ailə üzvü ilə birlikdə Bakıda Masazır qəsəbəsində kirayədə
yaşadığını bildirir: “Heç kirayə
pulunu ödəyə bilmirik. Ailəmizdə yalnız oğlum işləyir.
Bu qədər adam bir tək onun qazancına baxır”.
İ. Sultanov deyir ki, təqaüd kartlarını lombarda
qoyub, nəğd pul götürüb:
“O pulu müalicəmə xərcləmişəm. İndi təqaüdümə borcumu silirlər.
Üstəlik qızımı köçürəndə də
bankdan kredit götürmüşdüm. Ödəyə bilmədim. İndi məhkəməyə
veriblər”.
İ. Sultanov da uzun illərdir ev həsrətilə
yaşayır, amma növbəsi
çatmır ki, çatmır: “Ev paylananda növbəni
və ədalətli bölgünü gözləmirlər. Kimin adamı varsa onu
qabağa salırlar. Necə ola
bilər ki, məndən sonra növbəyə yazılanlara, evi olanlara ev
verilir, mənə verilmir. 51 yaşımda küçələrdə
qalmışam. Evə ərzaq almağa belə pul tapmıram. Mənim yaşayışımı görən hansı gənc indən belə
vətənini qorumağa gedər?!”
Hafiz İsmayılov həm fərdi, həm
də müharibə əlili kimi mənzil
almaq üçün növbədə durduğunu söyləyir. Onun sözlərinə görə
1994-cü ildə Səhlabad kəndinin kolxozunun qərarı ilə ona fərdi
yaşayış sahəsi ayrılıb:
“Kolxozun idarə heyətinin qərarı ilə
mənə torpaq verilib. Qərar təsdiqlənib.
Torpağın mənə verilməsi barədə sənədim
var. Amma indi İcra Hakimiyyəti
iddia edir ki, sənəd qanunsuzdur. 3 uşağım var.
Agır xəstəyəm. Hazırda Rusiyada olan qardaşımın evində yaşayıram. Onlar da artıq
geri qayıdırlar. Harda yaşamalıyam? Səkkiz
ildi müharibə əlili kimi də ev növbəsindəyəm.
Amma ev paylananda növbəyə yox, başqa şeylərə fikir verirlər.
Kimin adamı, imkanı var ona verirlər
evi. Bizim kimi adamsız və
kasıb əlilər kənarda qalır”.
Qarabağ müharibəsi əlili Nürəddin
Kərimov da səkkiz ildir ki, ev növbəsindədir: “1992-ci ildə
2 dəfə yaralanmışam. 2-ci dəfə yaralandıqdan sonra sağlamlığımı itirdim.
Müharibədən sonra evləndim. Ailəmiz böyük olduğu üçün ata
evindən çıxıb, əkin sahəsində
balaca bir daxma tikdim. Uzun müddət
orada ailəmlə birlikdə qaldım. Uşaqlar böyüyüb məktəbə
gedəndə atamgil mənim ailəmi öz evlərinə köçürdülər. İndi də ata evində qalıram. Yaşlı valideynlərim isə əkin
sahəsindəki daxmada yaşayır”.
N. Kərimovun sözlərinə görə, onun ev növbəsini
uzatmaq üçün sənədlərini qəsdən it-bata salıblar : “2006-cı
ilin dekabrında ev növbəsinə yazıldım. 2007-ci ilin
yanvarında lazımı sənədlərin hamısını komissiyaya təqdim etdim. Lakin evlər paylananda məlum
oldu ki, sənədlərim yoxdur. Ev paylama komissiyasının sədri Tofiq Kərimov sənədlərimin olmadığını bildirdi. Təkidlərimdən
sonra sənədlərin bir qismini tapdılar”.
N. Kərimov sənədlərinin itirildiyi üçün məhkəməyə müraciət
edib : “Amma məhkəmələr
İcra Hakimiyyətinin
xeyrinə qərar çıxardılar. Mənsə evsiz qaldım”.
Evsiz qalan Qarabağ müharibəsi əlillərindən bir neçəsinin sözlərinə görə,
Tər-Tərdə əlillər və şəhid
ailələri üçün tikilən 16 mənzili binada 2 Qarabağ əlili və
1 şəhid ailəsi yaşayır, qalan 13 mənzili kirayəyə veriblər.
“Deməli həmin 13 nəfərin evə
ehtiyacı olmayıb. Halbuki evlər
ilk növbədə ehtiyacı olanlara verilməlidir”, - Hafiz İsmayılov
deyir.
Tər-Tər
rayonunun baş memarı, ev növbəsi
komissiyasının sədri
Tofiq Kərimov isə Qarabağ müharibəsi əlillərinin
iddialarını qəbul etmir :
“Evlər növbəlik prinsipi ilə verilir. Növbəni icra hakimiyyəti tutur. Heç kimin də növbəsi pozulmur”. T. Kərimov
qeyd edir ki, Nurəddin Kərimovun iddiası doğru deyil:
“O məhkəmələrə müraciət etmişdi. Lakin iddiası təmin edilmədi”.
T. Kərimov bildirdi ki,
İsmayıl İsmayılovun yaşayış şəraiti
ilə tanışdır: “Bu yaxınlarda
Tər-Tərdə 54 mənzilik
ev paylanacaq. İsmayıl İsmayılova oradan ev verilməlidir. Digər
əlillərə də
növbəsi çatanda ev veriləcək. Fərdi
yaşayış evləri üçün bu il
vəsait ayrılmayıb. Ümid
edirəm 2015-ci ildə vəsait ayrılacaq və
növbədə olan əlillərin
problemi həll ediləcək”.
Qarabağ Qaziləri Birliyinin mətbuat xidmətinin rəhbəri
Rey Kərimoğlu bildirir
ki, ev bölgüsündə neqativ
hallar mövcuddur: “Ev növbələri icra hakimiyətləri tərəfindən tərtib
olunur və Əhalinin
Sosial Müdafiəsi
Nazirliyi tərəfindən verilir. Təəssüf
ki, rayon icra hakimiyyətlərində ev növbələri tutularkən qanunsuzluqlara yol verilir.
Bir şəxsin bir neçə ev alması halı olub. Növbədən silinənlər olub. Bir çox hallarda şəhid ailəsi və
müharibə iştirakçısı
olmadan ev alanlar olub. Ev verilməzdən əvvəl
geniş araşdırma aparılmalıdır. İlk növbədə imkansız, evə ehtiyacı olanlara ev verilməlidir. Səlim Müslimov əhalinin sosial müdafiəsi naziri təyin olunandan sonra bir sıra məslələrdə müsbət addımlar atılıb. Lakin ev növbəsi problemi qalmaqdadır. Buda
daha çox icra hakimiyyətlərinin günahı üzündən baş verir”.
Qeyd: Material EPNK-in Avropa
Birliyinin maliyyəsi və International Alert təşkilatının dəstəyilə
həyata keçirilən "Eşidilməyən səslər" layihəsi çərçivəsində hazırlanıb. Materialın məzmumuna görə yalnız müəllif məsuliyyət
daşıyır və International
Alert, EPNK və donorların
mövqeyilə üst-üstə düşməyə
bilər.
Комментариев нет:
Отправить комментарий